Kayıp şehir Şiiri - Orhan Hatıl

yıl 2008 senesi
yolcuyum
borçluyum
ailesizim
sevdasızım
ışıksızım
haydarpaşada bir İstanbul öğelesi
yolumun üzeri cumhuriyet exspresi
kırgınım bütün yollara
ülkeme
terkedilmişliğe
işsizim ,suçsuzum
umut desen tren vagonlarında
bilmiyorsun içimdeki insan
az daha birine kıyacaktım
nefeslerim yavaş
acılar yamurlu
telefonların sustuğu yerdeyim
ağaçlar geride kalıyor
dağlar geride
uzayıpta gidemiyorum

kayıp şehirler arantım
oysaki bütün şehirler keşfedilmiş
mevsimler geçmiş
türistler gülüşmüş
tadı bozuk çaylar unutulmuş
sıcacık dünyada kalbim
mısralar gülünce
değiştiremediğim hikayelerdeyim
dağılabilirim
kırılgan dudaklarımı toplayamadan

kayıp şehirler arantım
en azından yaşamak sevincim
ışıklar yanmış
çocukluğum gelmiş
herşey düzelmişcesine
kayıp şehirler arantım
kadınlar uzaklaşıyor
ben kuralsızcam yaşıyorum
bütün bedenler bir olmuş
ben benliğimle duruyorum

kayıp şehirler arantım