Hasretiyle yandığım denizlerde
Kül olmuş toprakta, bak gri ve sonsuz
Süzülürken üveyiklerin semada
Sen dalgaydın
Sen tohumdun
Sen bulut…
Yeşiller sarmıştı bir zamanlar ovanı
Sular örslenmiş dövmedeydi tunç gibi taşları
İnsan boyu başaklar altınlanmış
Sen maviydin
Sen sarıydın
Sen kırmızı…
Şimdi bin hüsranla ansam da seni
Mazimde bile hayal meyalsin
Bir acıklı memleket türküsü olmuşsun
Dağın taşın hep bir ağızdan söylediği
Şimdi bin hüsranla anarken seni
Sen ağıtsın
Sen matemsin
Sen umut…
Şubat 2004
Emre AktasKayıt Tarihi : 4.2.2008 03:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Mazide kalmış hayal meyal bir şehrin anısına…
TÜM YORUMLAR (1)