Kayıp Sayfa Şiiri - Fahri Kaplan

geçmiş bir zaman bazen beni mest edebilir
kendine çeker o loş ışık
biraz yanımda biraz daha
kokumdan bir yudum
tütsü gibi mağfiret rayihası
kendini bana bırak
huzur seninle şimdi
geçmiş diye bir şey yok işte şimdi
yarın ne geçecek kim bilir
sen şimdiyi bil, bil beni
diyebilir

-oysa şiir “-e bilmek”li geniş zamanları aşan bir şeydir; bunu zevk sahipleri hissedebilir-

her neyse daha bir kırmızı
hepsinden daha yeşil
orada o görünmez ufukta
ufuk bile görünmezse arkası

sağlık olsun hepsi beni tanır
şiir sesimden
kırık mevsimden
bazen ay bile utanır
beni tanımazsa isimden

uzun hikâye
geçmişin tülden örtüsü
bir gün sen de duyarsın diye
böyle kalsın sözlerin yarım büyüsü
tamamlar mısın ne gelse geriye
sema vakti birkaç şiir daha yazardım
gerçi bilemedim
tam anlar mısın

şiiri tam anlamak belki bu akşam
yoksa şiir anlaşılmaz
yanında akşamın kokusu olmadan

böyle bitti sayfa
sis yağdı şehre durmadan
hem ne yağmur
sabaha varmadan
özler miyiz ışıkları

kendini kaybetti sayfa
terk etti bitmeyi başlamayı
o şarkıyı söyledi
yağmuru seyretti
yağdı usanmadan