Kayıp Ruhların Dansı... Şiiri - Ali Efeoğlu

Karşı kaldırımlar ışıldıyordu yine
Kayıp Ruhların dansı
Bu akşam daha yeni başlamışt
Yer yer biriken yağmur sularına temas eden ayaklar
Ve su birikintilerinin dalgalanması
Kayıp Ruhların gerçekliğini gösteriyordu..

Oysa onlar zamanlar arasına sıkışıp kalmış Ruhlardılar
Karşı kaldırımda icra ederlerdi bazı geceler
Kayıp Ruhların gerçekçi danslarını..

Neden geri gelirlerdi bir zamanlar ait oldukları bu dünyaya
Neydi onları kayıp zamanların sonsuzluklarından yine bu dünyaya çeken,
Neydi Kayıp Ruhların hüzünlü danslarını mütemadiyen tekrar ettiren! !

Nasıl geçtiğini anlayamadıkları ömürlerine duyulan hasretmi?
Yoksa artık olmayan zamanlarda sıkışıp kalmış bir kayıp sevgilimi!

Ne gibi mutlulukları yaşadılar zamanlarında bu dünyada
Ne gibi hicran yaraları açıldı belki de hayat yollarında? !

Kadınlı,erkekli sürdürmekteydiler çaresi olmayan danslarını
Sanki bir garip coşkuyla doluydu yine bu hüzünlü anları..

Ve,
Birden dikkatimi çeken bir şey oldu
Kayıp Ruhların bu acıklı dansını
Kaldırımdan gelip geçenler sanki görmüyor,
Ve hiç kimse bir tepki vermiyordu..
Çok tuhafıma gitti o an herşey
Onlar görmezken,göremezken ben nasıl oluyorda görebiliyordum
Nasıl mümkündü böyle birşey? ? ! !

O an irkildim..
Acaba,
Acaba bende onlardan birimiydim! !
Yani bende henüz yaşarken kayıplara karışmış bir Ruhmu idim! !

Şaşkınlığım bir müddet sonra dağıldı
Hayatımı düşündüm
Hayat denen gizemin,
Çocukluğumdan beni yüzüme gülmeyişini hatırladım
Olmayan sevgilileri ne kadar çok sevdiğimi anımsadım
İçim burkuldu..

Aslında onlardan hiçbir farkım yoktu
Benide kendilerinden kabul ettiklerinden olacak,
Bana görünüyorlardı..

O an zaten kayıp geçen bir ömrün kayıp adamı olduğumu düşünüp
Onların dünyalarına katılmaya karar verdim..

Pencerenin arkasında ki yerimden yavaş yavaş kalkıp,
Kapıya yöneldim,
Dışarıya çıktım,
Hep birlikte buyur ettiler benide hüzünlü dünyalarına..

Ve,
Çalan bir telefon sesiyle uyandım o an uyanık uykumdan
Dans bitmişti
Kayıp Ruhlar ise yeniden dünyalarına dönmüşlerdi..

Telefona 'Aloo' dedim
Karşımda ki boğuk ses aynen şunları söylüyordu;

'Bizim dünyamız zordur
Orada barınamazsın
Etinle kemiğinle gelipte
Bizimle yaşayamazsın
Ait olduğun dünyada kal
Hayata tutun sımsıkı
Bize gelmek için daha nice yılların var! ! !
Bizler ise,
İstesekte dönemeyiz geri
Dönüş yollarımız kapalı,dar! ! !
Ama,
illede ortak olmak istersen sende
Kayıp Ruhların bu amansız dansına
Buyur o zaman vakti zamanında
Buyur gel yanımıza
Hep beraber sürdürürüz
Kayıp Ruhların bu hüzünlü dansını
Unutma,
Hayat belki birgün biter,
Ama ondan sonrada bir yaşam var! ! !

27.Eylül.2010.İzmir
Ali Efeoğlu