Kayıp Ruhlar Şiiri - Çağla Meydan

Ölümle gelen bu son baharımda
Elveda dedim,
Acımasızca beni terk eden, çocukluğuma

Elleri her yerimde,
Parçalıyorlar, masumiyetin giysisini üzerimde
Yaşlandığımı görüyorum bakınca,
Vahşi gözbebeklerinde

Nasıl oldu bir anda,
Sürüklendim çocukluktan yaşlılığa,
Ölümle gelen umutsuzluğa…

Gördüğüm ben değilim
Ruhum isyan etti, bedenimi terk etti
İzliyor uzaktan, bir film gibi
Kim bu kadın, bu ben değilim… Artık ben değilim

Her renkten oynatıyorlar aynı filmi
Kahverengi, mavi, siyah gözleri
Hepsinde görüyorum, aynı nefreti
İçinde cansız duran, bedenimin sığdığı kareyi

Tanrım! Hiç mi dokunmamış ruhları yüce Sevginin zerresine
Ruhum geçti bedenimden artık,
Üzülür oldu, şu zavallı ruhların esaretine
Bir et parçası nedir ki… Gördüğüm bu ruhların can çekişinde

Tanrım al! Sadece bedenimi al!
Ama koyma beni de,
Bu kayıp ruhlar âlemine!