Kayıp Ruhlar Şiiri - Zeynep Ergün

Büyüyor içimizdeki çocuklar,
Sonunu bilmediğin masallarınla..
Cüceler, öldürüyor pamuk prensesi,
Ayakkabısı dar gelen kül kedisi..

Bak! bahar gelmiş haberimiz yok
Batsın artık yüzündeki kış güneşi..

Hatırlıyorum seni..
Çamura bulanmış ıslak yüreğini..
En çokta ellerini..
İnce dokunuşlu,
Bulut beyazı sanki..

Kaç takvim geçti oysa üzerimizden
Kaç kadın..
Kaç adam..
Kaç beden..

İşlek caddelerin ıssız sokaklarında kaybettik kimliklerimizi..
Ve ayaza çalan kimsesizliğimizle,
Ruhu kaçık bedenlerimizden tanır mıyız birbirimizi..?