Kayıp Ruh Şiiri - Halil Çandar

KAYIP RUH
İçtim, içtim, içtim, gücümü yitirmemek için içtim
Yalnızlıkla beslendim, büyümekten korkarak,
Uçuruma yuvarlanırken bile içtim.
Her şey yok olsa bile, var olacağımı sandım
Katilimi sevdim, ölümü hissettim.
Sanılanın aksine korkmadım, haz duydum
Belli belirsiz çığlıklar duydum,
Geride bırakmak istedim
İşte ben,
O düşüş esnasında yok oldum.
Bir defa daha umuda kapılmamak için
Kendi ateşimde yanmaya hazır oldum.
Oysa,
Ölümcül yara gibi kapanmayan bir şeydi umut,
Bedenimi ve ruhumu teslim alan.
Bitmez zannettiğim her türlü çile,
anlıyor musunuz?
Dilini bilmediğim bir bilgeydi umut...
Ne o içimdeki acıları anlayabildi, ne ben anlatabildim.
08.03.2019