Kayıp Ruh Şiiri - Gönül Demir Spiker

Sen...
Her birlikte olduğu kadında
Ruhunun bir parçasını bırakmış adam.
Sen...
Geriye kendine birşey kalmadığını farkedemeyecek kadar
Hayatın maddiyatlarına dalmış insan.
Kendi acısı önemli,
Karşının incinmişliklerini görmemeli.
Sadece kalbimi parçaladın sanmıştım.
Toza dumana bulanan hayal kırıklıklarımı hiç saymamıştım.
Düşünüyorum da;
Senin gibi ruhsuz bir insanın
Beni sevdiğine nasıl inanmışım?
Seninle sıfırdan başlamıştım.
Gördüğüm bütün ihanetleri,
Akıttığım gözyaşlarımı,
Sevgisiz hayatımın buzdan soğuk zamanlarını,
Kalbimi sızlatan insanları,
Yaşadığım, unutamadığım kötü anıları
Demirden bir kutuya koymuştum,
Hiç kimselerin uğramadığı çöllerin
En derin çukuruna gömmüştüm.
Yeniden doğmuştum hayata
Yeni yetim kalmış bir çocuğun
Sonsuz yalnızlığını,
Dipsiz ızdırabını
Kulaklarımı sağır eden sessiz çığlıklarını
Bu kadar ustalıkla bana getireceğini
Söyleseler de asla konduramazdım.
Acımın sızısı geçtikçe
Sana kocamaan acıdım.
Kötü olan tek şey,
Beni de kendin gibi ruhsuz yaptın.
Söyle lütfen,
Ruhumu kendinde hapsedip,
Kaç kadına daha kıydın? ? ?