Kayıp Renk Şiiri - Elif Kaçmaz

Bir ses fısılda kulağıma
Kaynayan bir su var yüreğimin üzerinde
O ses ki karışsın buharıma aksın kağıtlara

Sen ki bir ovanın üstündeki bir sis bulutu gibisin
Uzaktan ne kadar da gerçeksin
Bir dağın tepesine yağan ilk kar gibi
Herkesin imrenerek baktığı o saf beyazlık
Ama kimsenin aşamadığı o uzaklık

Sence ne kadar anlamlı tüm bu olanlar
Aklımın yelkenleri rüzgara esir
Bırak aksın üstünden dünyadaki tüm yeşillerin
Bulmak için tonunu
Bırak karışsın toprağa, denizin tuzuna

Bir renk doğuyor rüyalarıma
Üstümü örtüyor gökyüzü gibi
Kaybolurken içinde bir şeyleri düşlüyorum
Uyandığımda bir boşluk her yanımda
Ve ben o boşluğun en dibindeyim
Tüm insanların yükünü taşıyorum en altta
Bir kez daha sıkışıyor yüreğim
Diğer yüreklerin arasında