Kayıp Pusula Şiiri - Mustafa Hayaloğlu

Bir yön aradım,
Geceyi delen sessizlikte.
Yıldızlar anlamsızdı,
Ay hep başka yüze dönerdi nedense.

Bir pusulam vardı bir zamanlar,
Kalbimde sakladığım.
Ne kuzeyi gösterirdi net,
Ne de kaçmam gerekeni...
Ama içimde bir yer hep bilirdi nereye yürümem gerektiğini.

Sonra…
Bir gün sustu içimdeki ses.
Dönüp baktım:
Pusulam kırılmış,
Rüzgâr yönümü çalmış.

Kayıp pusula…
Sensin belki de.
Kalbimi okuyan,
Ama artık konuşmayan…

Yollar çoğaldı önümde,
Ama hiçbiri senin bakışın kadar doğru değildi.
Dünya döndükçe ben eksildim,
Kendimi bulamadım başka bir rotada.

Kayıp pusula…
Seninle öğrendiğim her şey
Şimdi anlamsızlaşırken
Bir harita gibi boş kalıyor ellerim.

Yine de yürüyorum…
Çünkü bazen yön bilmeden yürümek de gerek.
Belki bir şiirin sonunda
Yeniden bulurum seni,
Ve kalbim, bir kez daha
Kuzeyi sen diye gösterir.