Kayıp Otobüs Şiiri - Ali Hasan Gökalp

Kanepede dalınmış uykuya.
Görülen bir rüya.
Otobüste yolculukta.
En öndeki koltukta.

Herkes oturur uyuyarak otobüste.
Kendiside en önde, dalmış uykunun ötesinde.
Otobüstede bir rüya.
Rüya içinde rüya.

Asıl görülen rüyanın önüne geçilmiş.
Çıkılmaz bir rüya gerçekmiş.
Defalarca uyanıp dalıyor en öndeki koltukta.
Hapsolmuş rüyasında.

Kimse kalkmıyor otobüste.
Elleri otobüsün camında, uyanık bir kimse.
Çıkamaz kapıdan döner yerine.
Ne mola veren var ne çay kahve.

Dürter yanındakilerini hissetmez kimse.
Uyanamaması işkence.
Ürpertici yalnızlık duyulmuyor.
Ümidi kesmiş geçip koltuğuna, son kez uyuyor.

Görüyor yine rüya, otobüsten çıkmış.
Tekrar binmek istiyor.
Aramış, bulamamış.
Gitmiş, yokmuş kaçırmış.

Yetişmesi lazım nerede.
Tarif edilmez yerde.
Otobüsü dönmezse.
Dönemeyecek mi evine?

Aradığı yolun kenarında uyuya kalıyor.
Otobüste uyanıyor.
Otobüste gözünü kapatıyor.
Kanepede gözünü açıyor.

Rüyadan çıkmış.
Yukarda, uykusundaki halisülasyon yansımış.
Uyuyan insanlar tavanda.
Dağlık yollar duvarda.