Kayıp Nisan Şiiri - Necdet Uçan

aylardan Nisan
en sevdiğim ay
yaşama heyecan katıp doğayı renklendiren
ressamın tuvali ve fırçası gibi
anlam katan doğaya
ey enginar mevsimi!
sebzelerin her türlüsünün olduğu
yağışınla ıslatıp
sevdana yakışır,sırılsıklam yapan
yağmurun ayı

on dördüncü günler habercisidir
emeğin karşılığının alındığı on beşinin,
sevilir onun için
ama ben sevemem,
kardeşsiz bıraktığı için
sevemedim, arkadaşsız bıraktığı için
sevmiyorum, sevemiyorum.
dostumu yok ettiği için
sevdiğim ayın
on dördüncü gününü

her Nisanın on dördünde
bir dost gelir aklıma
bir arkadaş,
bir kardeş
gelir de;
bir daha çıkmaz ki aklımdan,
çakılıp kalır.
ne tarafa yürüsem,
ne tarafa baksam,ne yapsam
aklımda,gözümün önünde, öylece...

işte böyle bir günde hüzünlenir,üzülürüm,
yüreğim sıkışır, kalbim hızlıca çarpar
boğazım düğümlenip, burnumun direği sızlar
nutkum tutulur yani,ne yapacağımı bilemeden.
olanakları ve ufku kısıtlı,
idealleri,yeteneği, cüssesi
ve yüreği büyük adam.
kızarım,yüksek sesle bağırarak
göz yaşlarını içime akıtrım da
yine tebessüm ederim,belli etmeden kimseye.

gün geçtikçe azalacağına artıyor hasret
bu nasıl ayrılıksa
yürek acıtan,sızlatan,yakan
koru,küllendirmeden ateşe çeviren
ölümün adı “kalleş” biliyordum da
bu kadar mı olur arkadan vuran,
kalleşliğin de ötesinde.

Balıkesir Nisan 2013