Kayıp Misketlerin Melankolisi

İi
Gözlerimden damlıyorsun bu gece,
Bir teneke çaydanlığın içindeki yağmur suyu gibi...
Penceremin önünde unutulmuş plastik bir bebek,
Saçları taranmamış, gözleri kırık...
Sen gittiğinden beri içimde oynanmayan bütün oyunlar,
Ağlamayan bebekler gibi sessiz...

Senin adını tebeşirle yazmıştım avlunun duvarına,
Sonra yağmur yağmıştı, silinmişti...
Ama çocuk kalbim inanırdı bazı kelimelerin
Suya karışsa da silinmeyeceğine...

Unutamadığım kadınsın sen,
Cebimde sakladığım paslı anahtar,
Bir zamanlar açılan ama şimdi hep kilitli
Ahşap bir oyuncak sandık...

İçinde kaybolmuş bebek ayakkabıları,
Çatlamış bir müzik kutusu,
Ve hâlâ dönmeyen bir dönme dolap...

Seni sevmek,
Çocukken kaybedilmiş bir misketin
Yıllar sonra bir ceketin astarında bulunması gibi...
Şimdi hangi oyuna girsem eksik,
Hangi şarkıyı dinlesem yarım...

Gözlerimden damlıyorsun bu gece,
Ve ben hâlâ o eski bahçede,
Yarısı solmuş bir salıncağın
Boşluğuna bakarak seviyorum seni...