Kayıp Mevsimler Şiiri - Turgay Kurtuluş

Titrer kelimeler ağzımın ucunda
Bir son nefes gibi, donmuş ve çıplak,
Eski fotoğraflarda yabancılaşır
Tanıdık çizgilerim, artık uzak.

Damla damla süzülür
Gözlerimin derininden kristal hüzünler,
Bir yudum sabah yutarım,
İçimde çoğalan sessiz tüneller gibi.

Esir bir dua kesilir
Her solukta yarı kalmış,
Çeker ruhun melodisi
Göğsün en gizli köşesine.

Yas tutan kâğıt yelkenler açılır içimde,
Ve ben her rüzgârda biraz daha
Uzaklaşırım kendimden.

Kimi zaman bir nağmedir,
Bir şarkı gibi dolaşır damarlarımda,
Aynı ışıkta büküldür omuzlarım,
Tenimde hâlâ kışın tadı.

Varsın ki bir yıldız olsun ismin,
Soluk ve yorgun
Parıltısında derin bir elveda
Ve hiç açılmamış bir mektup gizli.

Nereye uzansam
Kaçar önümden anın dokusu,
Ve içimde
Kendine yabancı bir boşluk büyür.

Turgay Kurtuluş