Kayıp Mevsim Gibiyim Şiiri - Suzi Ayyıldız

Kayıp mevsimler gibiyim.
Ne yana baksam,kara bulutlar dökülüyor üstüme,
hangi yaramı sarsam yüreğim ölür ellerimde.
Ne sesim var çınlayan kulaklarımda ne dünya var gözümde
Göklere baksam kuş olup uçmak geliyor içimden okadar hafif bi o kadarda huzurlu işte ovakit şimşek olup tokat gibi çarpıyor yüzüme hüzünler....
Hatta hatta üstüme üstüme geliyor yokluğun acısı...
Solyanıma hançer olup saplanıyor yalnızlık .
Üstüme başıma dökülüyor hasretin nefesi...
Sızım sızım sızlıyor ciğerlerimde hayalin.
İşte işte tüm zamanın kifayetini yitirdiği sözcüklerin lugatımda çürüdüğü yerdeyim...
Ve sessiz sesiz yürüyorum en yavaş adımlarımla
Ve ben ve ben kayboluyorum gecenin koynunda.
Uykular haram ondan sonra
Yürek yine yangın yeri,yürek
çöl gibi bense rüzgara kapılmış yelkovan...
Deli bir rüzgara tutunmuş savruluyorum...
Bu bende ki de yürek yandığım yetmezmi?
SuZi