İyi değilim uzun zamandır
Çok kalbimi kırıyorlar
Sanki birer birer maskelerini atıyorlar
Yüzlerine bakıyorum
Korkuyorum…
İyi değilim uzun zamandır
İçimde bir ses… Beni sürekli fişekliyor!
Çevremdeki herkesi suçlamak istiyorum, bunun için bahaneler buluyorum.
Öyle şeyler yapıyorum ki, beni kırdıklarını düşünüyorlar, suçluluk hissediyorlar
Ben de tüm masumiyetimle(!) onları suçluyorum
Öyle şeyler yapıyorum ki…
İyi değilim uzun zamandır
Beynim benimle oyun oynuyor
Tutunamıyorum değer yargılarıma… Yetmiyorlar!
İyi değilim uzun zamandır
Ruhumdan çalıyorum
Çaldığım her parça bir arkadaşım oluyor, çalıp atıyorum
Giderek yalnız kalıyorum
Daha çok çalıyorum ruhumdan
Daha çok yalnız kalıyorum
Daha çok insanı harcıyorum giderek
Giderek daha çok çalıyorum ruhumdan
Giderek daha çok yalnız kalıyorum
Giderek…
Sonucu nereye varacak bilmiyorum
Bunu neden yapıyorum, onu hiç bilmiyorum
Belki bir ‘şizofreni’ ya da bir ‘depresyon’
Yalan bu psikolojik saçmalıklar, yalan!
Bu bir intikam
Yıllarca iyi niyetimin suiistimali gelip kapımı çalıyor şimdi!
Bu, iyi niyetimin intikamı
Bu, ruhumun kendini şeytana satışı
Sırf egomu tatmin
Sırf… İyilikten yorgunluk hali
Bu, bal gibi, dünyanın adaletsizliğinin bedeli
Kim ödüyor bu bedeli?
Ben mi hayata ödettiriyorum, hayat mı bana?
İşte burası tam bir muamma…
Kayıt Tarihi : 27.6.2025 01:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Fazla mı erken büyümüşüz, nedir. ..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!