Kayıp Masal Şiiri - Muhammed Okay

Aslını arayan bir gölgenin izinde
senden sonrası bir masalda yitirildim.
Kendini aramanın,
Kendine ulaşmanın göçlerindeyim.
Gün ışığının zamana her çentik atışında
Dönüp dönüp bakıyorum ufuklara
Varlığımın bütün parçalarında
nefeslenip büyüyor sensizliğin kehaneti.
Yollarım çoktan iliklenmiş uzaklara,
Ruhum çoktan düğünlenmiş bir tenhalığa.
Sığamıyorum ne kendime ne geceye
ne de sonsuz boşluğa
Zamanın durduğu ve vurduğu an sanki
gecenin her yarısı.
İçimde kayıp bir masal
Ve kendi masalında kaybolmuş bir çocuk var.
Sanki bir bir söndürülüyor başucuna asılı yıldızlar,
Dökülüyor heybesinden masmavi
sevinçlere gebe sabahlar.
Daha sancılı çalıyor ıslığını rüzgar,
İrkiliyor,üşüyor ve sararıyor yüzümde sonbahar.
Sonbaharda dövülüyor ,
dökülüyor masalındaki tüm yapraklar.
Bilesin ki daha uzun,
daha koyudur gecelerin çocuk,
Bilesin ki daha solgun,daha savruktur
yapraklarında büyüttüğün düşlerin çocuk.