Kayıp Kimlik Şiiri - Halil İbrahim Yılmazer

Küçükken;
Kaybolmasın diye
Annem saklardı mavi kimliğimi.
Kendi sokaklarımda kayboldum.
Kaybettim kendimi;
Ne olur söyle anne;
Kimliğim hala sende mi?

Birer serçeydik
Ayrılıkta mahsur kalmış.
Bir avcı kurşunuyla,
Birkaç damla yağmur
Ve bir yudum hüzünle karardı yüreğin.
Gözyaşı bahşedilmemişti;
Ağlayamadım....
Ellerim bile yoktu ki
Nasıl sarılayım?

Bir kurşun...
Ve bir yudum hüzüne mal oldu;
Senin yüreğin;
Benim kimliğimi kaybedişim.

Şimdi ise...
Soğuk karanlıkta,
Yakam kulaklarımda,
Hiç başlanamayacak bir hayata
Senaryolar yazarken;
Sormadan yapamıyorum:
Lütfen söyle anne;
Hangi dalgalarla boğuldu,
Üzerine titrediğin oğlun?

Küçükken;
Mavi kimliğimi
Sen saklardın hatırlıyorum.
Bir kendimi bulamadım.
Söyle anne;
Beni hala sen mi saklıyorsun?