Buğulanmış gözlerin boşluğa bakıyor
Ne o ağlıyor musun yavrum
Oyuncak tutacak ellerin pıtrak pıtrak
Ekmek kaygısına düşmüş küçücük yüreğin
Elbisen yırtık, dudakların çatlak
O kömür karası gözlerine bakamam
Utanırım yavrum
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Harika bir şiir. Zevkle okudum. Tebrik eder, başarılarınızın devamını dilerim.
Suna Doğanay
Onlar bizim çocuklarımız.
duyarlısınız ne diyim
kutlarım
Öyle yada böyle kaybeden hep çocuklarımızdır.Onları en azından bir sıcak şiirle dahi hatırlarsak belki kaybettiğimiz insanlığımızı bulabiliriz.Bahtiyar Arslan
Sevgili Hülya yemin edyorum ağlıyorum.Papatya isimli şiirini daha önce okumuş ve biraz bekliyeyim demiştim.Şimdi artık eminim.Hoşgeldiniz aramıza ama boş gelmediniz.O sahipsiz yavrucakların yanağına uzanan şefkat li yüreğiniz duyarsız toplumun yanağına şırraakkk diye çarpan bir tokat oluvermiş.Yüreğinize ve kaleminize sevgilerimi iletin lütfen::))
Hülya hanım, hayatın en acı gerçeğini dile getirdiğiniz için ne kadar teşekkür etsem azdır...çocuklarımız ve onların geleceklerine kabus olan yine anne ve babalar...bu durum her aklıma düştüğünde içimde garip bir sızı yayılır...gözlerim dolar ağlamaklı...içim acır...oooffff
Allah'ım sen hepimize akıl, fikir iz'an ve merhamet ver...evlatlarımıza hakkıyla babalık yapmayı nasip eyle...yüreklerimizden ve vicdanımızdan acıma duygusunu eksik etme.....Amin...
Dua gibi oldu ama...bu konu beni çok etkiler...Allah ebeden razı olsun...
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta