kayıp bir kentteyim sensiz
etrafımda mor menekşeler
dört bir aynımı saran endişe duygusu
kurtulmak isteyip kurtulamadığım çukurlar
hayatın derinliklerinde boğulup kalmışım
tek bir çaresi olmayan sıkışmış duygularla bastırılmış
kayıp kentin çocuğuyum ben......
gökyüzünün zifiri karanlığına hapsolmuş
nefsine köle olmuş
düşüncelerle savaşmış
zindanlara sarılmış,dost dediklerine kul olmuş
anladım ama geç oldu kayıp kentte
yıkılmış duvarlardamıydı çıkış yolu?
yoksa kaldırım taşlarındamıydı?
hangi kapıyı çalsam tuzaktı bana
kayıp kentte yine yenik düştüm sana
uzaklardayım: elin gözün uzağında
kayıp kentin çocuğuyum ben
yalnızlık akşamlarında...
Kayıt Tarihi : 21.4.2007 09:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Yuxexes](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/21/kayip-kentin-cocuguyum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!