Kayıp kadın Şiiri - Necdet Uçan

iklimi
insanı kadar sert
havada ataerkil bir esinti
mahallede
kaba, saba
üstünlük taslama halleri
argo tümcelere bezenmiş
racon kesmeler gırla gidiyordu
haliyle, sevmelerde
maço tutku hakimdi
severdi de döverdi de sonuçta
eti senin kemiği benim tiplemesiyle
başka hiçbir suçu yoktu
duygularının esiri olup sevdiği
feda ettiği bedeninde
gözlerinden dökülen inciler
her geçen gün sel olmaktan
ramazan topu gibi
gök gürültüyle karışan
bir dolu şiddetle
altüst oluyordu
her seferinde, yeniden
evlilik müessesesi değil
ellerini havaya kaldırtmadan
düpedüz esir alma
egoları tatmin aracıydı bedeli
bir de
bitmek tükenmek bilmeyen
töreler, adetler, yapılması gerekenler
üstüne üstlük
tek can da taşımıyordu artık
her Allahın günü
midesi ağzına geliyordu
çeyizleri
işlediği oyalar
göz nuru kanaviçe takımlar
takılıyordu gülümseyişine
ve paramparça olup
incecik ruhu yerlere saçılıyor
hayalleri
köşe bucak dağılıyordu
yürek dayanmazdı haline
bir de kıskançlık krizleri eklenince üstüne
başlayan ev hapisleri
gitgide yok oluyordu umutları
neye uğradığını anlayamadan ve şaşkınlıkla
yaşamın bu evresinde
üç aşağı beş yukarı
bir gün
başına ne geleceğini de biliyordu
ve korktuğu da oldu

Eylül 2021