Kayıp Kadın Şiiri - Hamdi Çidemli

Kalamış’ daki havuzlu bahçesinde gezinirken
Lale, sümbül, mor menekşeler açmıştı gönlünden

Avcundaki meyve çekirdeklerini
Sanki bir avuç elmas tutar gibi
Gururla kamaraya gösterirken
Çekilmiş bir fotoğraftan
Mavi pantolon ve siyah çeket giymişti
Ceketin kol ve omuzlarından püsküller sarkıyordu
Yüzündeki gururlu Gülümsemeden
Fotoğrafı çeken kişiden hoşlandı düşünülebilirdi

Bir Akşam Üstü
Sırt Çantasını
Tıka Basa doldurarak
Bir daha
Hiç İstanbul’ a dönmeyecekmiş gibi
İnsan Kalabalığı ve siren seslerini yarıp
Hızlı adımlarla Kadıköy iskelesine doğru gidiyordu

Bir keçi gibi inatçı
Kartal kadar cesur
Kısrak gibi hızlı
Yunus gibi iyi kalpli
Denizkızı gibi güzeldi

Kayıp olduğu bildirilen Bu kadın
Yer yarılmış
Gök delinmiş
Deniz yırtılmıştı
Bir daha geri dönmedi