Kayıp İnsan Şiiri - Ali Özçelik

Sevmek ne demek bilmiyor insanlar,
Dostluk nedir,
Vefa nedir bilmiyorlar.
Kuru kalpleri, boş fikirleri
Hayatlarını esir almış,
Benliklerini peşkeş çekmişler ele.
İnsanlığı bir kenara bırakıp,
Kardeşliği unutup,
Uyuyakalmış kin ağacının soğuk gölgesinde.
Şiir okumadıkları için samimiyetsiz,
Göğe bakmadıkları için kirli kalpliler.
Kaybolmuşlar kendi içlerinde,
Negatif duygular tutsak etmiş insanları,
Kalplerin en derininde.
Herkes ayrı dünyaların insanı olmuş,
Sevgisizlikten,
Vefasızlıktan,
Kin ve kibirden besleniyor yürekleri.
Herkes ayrı dünyaların insanı,
Herkes kendi karanlık dünyasında.
Yalnızlık en büyük miras kalmış yüreklerimize,
Kurutmuş içimizdeki dostane hisleri.
Ve kaybolmuş insan,
derin yalnızlıklar içerisinde...