Kayip III Şiiri - Zehra Efe

Ayni gok kubbede ama ayri topraklarda yasamak.
Bulutlarla suslenmis gelinligim.
Ekmegim aşım yaban olmus kimligim.
Sorsalar hayattayim ancak yasiyormuyum?
Sesin kesildi aksamlar yoksunlugunda
Yine teyyareler ulasir nefesine
Kulaklarim cocuk sesleriyle cinlamakta
Tenim yitik topraklar gibi çorak simdi
Bilmem hatirlarmiyim coskunu
Yapraklar ayriliyor dalindan
Ruzgar yelegi saliniyor boslukta
Cicekleri sereyim yollarina
Delicesine kiskanirlar iste ah o kokun..
Gulü soldurur..insani oldurur
Uykusuz geceler sahidimdir.
Sana sarilmak
Ateşdolu kucagina dusmek
En caresiz direnc olmali..
Ah ettikce eriyor icim disim. Hasret ne ince sizi boyle
Umarsizca savruluyor icimde.
Daha ne kadar kaybolacagim soyle bana...
Birak beni