Kayıp Hayat Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Kaybolmuş bir hayat benim-kisi.
Antika bir evin, ücra bir köşesinde kalakalmış.
Üzeri kendisini göremeyecek kadar toz bağlamış.
Yıllardır,uzun zamandır el değmemiş.
Gelip gideni hiç olmamış.
Kimsesiz sokakların karanlığında boğulmuş.
Üstü başı bir sokak çocuğu kadar perişan.
Gücü kalmamış taşıyan yanlarının.
Ve serilmiş yere böyle usulca.
Bitecek bir hayat benim-kisi.
Okyanusların çok açıklarında.
Karanın bile görünmediği ufukta.
Yalnız,yapayalnız hep sonunda.
Bitmiş bir hayat benim-kisi.
Yalnızlığın tam ortasında.