Kayıp Hayat Şiiri - Emel Memetoğlu

Başı ağır gelirken vücuduna,
Şimdilerde gönlü zor taşır bedenini.
Yorgunluk mu, yalnızlık mı,
İçindeki bu sıkıntının nedeni.
Ellerinde umutsuzluk izleri,
Yine yollarda boş bakan gözleri.
Bir varmış,bir yok oldu sevdikleri.
Özlemleri bir o kadar yalancı,
O denli geçici hevesleri.
Nankördü hayalleri de hepsi gibi.
Ruhu dipsiz bir kuyuydu,
Derin,karanlık,kasvetli.
Yarına dünden kalan bir hiçti.
Mevsimlerden sonbahar,
Yine günlerden yalnızlık.
Saatin tesellisiz dinmeyen tik takları,
Yaşanmamış anların hüzünlü ağıtları,
Boşa giden yılların kahreden hıçkırıkları,
Ve yaşamın anlatılmaz anlamsızlığı,
Ufak tefek zevklerin silinmiş büyüsüyle,
Basamakların sonunda,
Sonun başlangıcı...