Kayıp Günlüğü Şiiri - Necdet Arslan

meşe ağacından bir otomobil yaptım
dört çeker,cevizden tekerlekleri

temmuzun dokuzu
balkonun köşesi, ötesinde bahçeler, deniz
ellerin arkada yüzün güleç

sıkı bir hüzün düşüyor yanından geçerken
elveda bırakarak ayaklarının dibine

nasıl da durağansın
ara sıra kim öpmek isterse
hoş görmeye geç kalma
o son gülün hatırına

öpsün seni
çünkü sana ve aşka vedalarla gelir gider
bazı inlemeler