Kayıp Gülüşünü Arar Küçük Bir Melek

Akşamın uğultusu siner gecenin gözlerine.
Ayazın sert bakışlarında, yatar bir melek…
Belki beş belki altı belki de yedisinde…
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Fırtınaların kurbanı dert akan denizinde.
Gözlerinin yaşı, muhtaç bakışlı gökyüzünde.
Sığındığı limanlar, zalim dalgaların esirinde.
Kayıp gülüşünü arar. Küçük bir melek…

Çiseliyor bembeyaz taneler benliğin sinesinde.
Yapraklar, sararan ağaçların dermansız gölgesinde.
Dalından düşen meyveler, zalimin şefkatsiz ellerinde.
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Karanlık, bedeni titreten ellerin sinesinde.
Umutla sarılmış yarına, yüreğinin her zerresinde.
Sevi bakışlı gözleri, ışık tutan güneş misali…
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Sokakların tarifi imkânsız, her adımın eşiğinde.
Canım kırılan parçaları, viranenin yüreğinde…
Karış karış dolaşan zayıf bedenin atışında…
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Sabahı bulan her akşamda Ankanın izinde…
Uçar diyardan diyara, kıyıdaki şehirlere…
Yoldaşıdır martılarla iner serçelerde…
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Dağ dağ, ova ova, bayır bayır diyarlarda...
Takati kalmadı umudun diyarlarında.
Yıldızlarda yoldaş, her anın her baharında…
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Mecnuna benzedi kayıp gülüşü çöllerde.
Bir gülün dikeninde saklı bin reçete…
Kelime kelime, cümle cümle, dize dize…
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Zamanın nehir gibi akan her seyrinde…
Güneşin yarasız gözleri iner yüreğine.
Şahin gibi keskin gözleri gökyüzünde…
Kayıp gülüşünü arar, küçük bir melek…

Yılların oyununa yorgun düştü melek…
Bekleyendi eceli yanında son nefesinde...
Aramadığı yer kalmadı evrenin kalbinde...
Azrail de buldu kayıp gülüşünü
Küçük bir melek…