Avuçlarımdan akıp giden bir su damlası gibi
Kayıp gitti yıllarım,saçlarımda aklar, bu çizgiler
ben miyim bu aynadaki yitik insan
oysa nasılda har vurup harman savurmuştum günleri hatta yılları
nasıl olsa önümde uzun yıllar var diyerek
ben miyim bu umutsuzca yarını bekleyen insan
benim mi bu kırışmış ve Tanrı’ya çok geç açılmış eller
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta