Kayıp Gençlerimiz Şiiri - Jale Kozkaman

Damla damla akıyor elimden
Sevdiklerim,değer verdiklerim
Umursamazlık giydim ben üstüme
Karalar giydim beyazları bırakıp.
Yürümeyi severdim oysa;
O çılgınlar gibi eğlenen
Eğlendikçe çığlıklar koparan
O denizin çakıllı sahilinde.
Bir tüneldeyim
Ne zaman biter aydınlanır bilemem ki
Gidiyorum sadece
Bir kör gibi hissederek,dokunarak
7'den 70'e görmediniz ki
Karanlıktaki kayıp gençlerimizi
Serseri gibi nidalar atarak
Ortalığı dolduran o boş yığınları
Hiç görmediniz ki siz.
Didişmekten, çalışmaktan
Aptal kutuya bakmaktan yada kumar oynamaktan
Ya da içki içmekten siz hiç bıkmadınız ki
Elinizdeki sigaranızı bırakıp
Sevgiyi yudumlayıp içmeyi,
Paylaşınca her şeyin daha güzel olduğunu
Siz hiç öğrenmediniz ki.
Hata yapınca bağırmayı değil
Neden olduğunu sordunuz mu hiç?
Sevgilisiyle görünce öfkelenmeden konuşabildiniz mi?
Elindeki mereti niye içtiğini yada aylak aylak dolaşmasını
Neden göz ardı ettiniz?
Parayı sevdiklerinize tercih ederken maddeleştiğinizi,
Yaşadıklarınızın acısını alırken
Temiz duyguları kirlettiğinizi görmediniz ki.
Geçmişi bırakıp güneşli günlere bakmayı,
En azından umut etmeyi denemediniz ki
İçkilerin dem vurduğu o ayyaş sofrasında otururken
Sevdiklerinizi özlemediniz ki.
İçtiniz sadece öylesine,kırdınız umursamadan
Kadeh kaldırdınız geride kalanlar için,
Kaybolmuş yitirilmiş umutlarınızın peşinden,
Boş gözlerle kadehteki şaraba bakarken...
Oysa biz yaşamalıydık
Sevmeli ve özlemeliydik çocukken oynadığımız oyunları,
İlkokuldaki aşklarımızı,lisedeki sevgilimizi,ilk öpüşmemizi
Ve aramalıydık
Bir zamanlar kayıplar ülkesinde
Bıraktığımız hayallerimizi
Söyleyemediğimiz
Ama bir yere yazdığımız şiirleri okumalıydık
Yağmur altında ıslanırken
Söylediğimiz o türküleri
Yeniden söyleyip dinlemeliydik
Yazık yaşadık deyip
Bir daha tekrarlamayı öğrendik.

23.12.1998