Kayıp gece. 20:09.2024. 04 28

Kayıp Gece"

Gece, dört duvar arasında yankılanan bir sessizlikle sarıyor beni. Yıldızlar, karanlığın içindeki kaybolmuş umutlar gibi, parlamakta ama ulaşılmaz kalmakta. Düşlerim, bu derin sessizlikte kaybolurken, içimdeki boşluk daha da büyüyor. Her bir an, çaresizliğimi hatırlatıyor; sevdiğim her şeyin, her anının ne denli kırılgan olduğunu biliyorum.

Gecenin karanlığı, üzerime çöküyor. İçimdeki acı, bir gölge gibi dolaşıyor; her nefes, bir çığlık gibi patlıyor dudaklarımdan. Bu gece, kalbimde bir yara açmışım; sevginin yankıları hala dursa da, gürültüsü kaybolmuş gibi. Her şey, bir zamanlar anlamlı olan her şey, şimdi yalnızlığın soğuk duvarları arasında hapsolmuş durumda.

Gecenin sessizliği, acılarımı boğuyor; bir kısır döngü gibi, düşüncelerim birbirine dolanıyor. Umut kırıntıları, karanlığın derinliklerinde kayboluyor; her yeni düşünce, içimde bir boşluk açıyor. Dış dünya uyurken, ben kaybolmuş ruhumla yüzleşiyorum. Kendimle hesaplaşmak, bu gecenin en ağır yükü; belki de bu yalnızlık, kendi cezam.

Gözlerim kapalı, ama içimdeki karanlık daha da derinleşiyor. Uyku belki bir kurtuluş, ama o bile bu geceyi aşamayacak gibi. Her karanlık, bir gün sona erebilir; ama bu an, çaresizliğin en yoğun hali. Belki yarın, yeniden doğabilirim. Ama bu gece, yalnızca sessizliğin hüzün dolu kollarında kayboluyorum, çaresizlik içinde.