Kayıp Ettim Şiiri - İsmail Esiner

Ben kayıp ettim kendimi
Saadeti mi ve gerçeği mi
Bulana vereceğim gençliğimi
Getiren yok mu geçmişimi

Düşman oldu herkes
Annen baban ve kardeşlerin
Bilemediler düşülen çaresizliğin
Tutulamayacak dal olduğunu
Bu da geçer biliyorum
Zamanla dert’im ve kederim

Dayanacak kalmadı gücüm
Aklımdan çıkmıyor ölüm
Olmazsa iman gücüm
Ölmek mi zor kalmak mı

Zannedersin gülünce
Geçti dertler onun
Hepsi sahte gülüşler
Sefaletlik acıyı çift katlar
Geze geze bitmez yollar

Sevdin diye katlandın
Olmadı bunca sene
Geçti gençlik çağın
Düşüne düşüne

Dayanacak kalmadı gücüm
Aklımdan çıkmıyor ölüm
Olmazsa iman gücüm
Ölmek mi zor kalmak mı
Düşün oğlum ismail düşün

Olmasa arkada iki masum
Çekilir mi bu kahır ve zulüm
Hayat dediğin nedir ki gülüm
Sahte dünyanın eğlencesi
Senin rolün çile çekenlerin
Ve
Bahtsızların efendisi

Yazılan yazı bu imiş elden ne gelir
Hayat sillesini böyle kabul ettirir
Garibine gider anlatamazsın
Yapmasaydın olmazdı böyle denir
O garibin çok günahı var sende
İyi oldu da gitti otur bak derdine
Hani nerde anlayan seni
Sorsan bende bilirim o derdi
Çekiyorum senelerce bak işte
Orada kendi

Dayanacak kalmadı gücüm
Aklımdan çıkmıyor ölüm
Olmazsa iman gücüm
Ölmek mi zor kalmak mı
Düşün oğlum ismail düşün

Sevmek değil sevilmek güzel şeymiş
Yaşatmazlar bunu sana haberin olsun
Hısım akraba lafında boğulursun
İnsan için önemli olan lafazanlık
Sevmek ve sevilmek kenarda dursun
Herkesin kendini gördüğü yok
Düşmüş senin derdine
Senelerce konuşurlar kendi kendilerine