Ben bir avuç küldüm, üfleyip dağıttılar,
Hiç görmediğim coğrafyalara savurdular.
Toparlamaya çalıştım ömürlerce parçalarımı,
Kaderim rüzgarlar tarafından yazılmış olmalı.
Ruhumun, bedenime işkencesini seyrettim öylece.
Acılar, göz yaşları üzerine kurulan gemiler...
Sanki gök kuşağının sekizinci rengini görmek gibiydi,
Dağıldığım bütün kara parçalarında, hüküm giymiş gibiydim.
Artık karalar bağlamanın vakti sırası değildi,
Her nefes alışım, ruhum için bir mağlubiyetti.
Karar verilmiş, kasvet kahır sona ermişti.
Tanrım beni affetmelisin, son çarem yanına gelmekti.
Kayıt Tarihi : 10.1.2023 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!