Kayıp Çocuk Şiiri - Tangül Çehreli

Nasıl sızıyor sana olan özlemim kalbimin yas tutan siyahlarından
Bu çocuk bedenime senin ellerin değsin istiyorum anne!
Senin aya'larının sıcaklığıyla uyumak istiyor ruhum
Özlüyorum seni anne Çok! Özlüyorum
Gel anneciğim tut ellerimi, neden bu üryansız günahlarımız?
Kim yüklenecek yağmur altında ki gözyaşlarımın bedelini?
Nasıl bir hissiyat sana dokunmak?
Kuru yapraklar gibi savruluyorum
Cihetim belli değil
Mazim kırılgan
Söyle nasıl, nasıl mücadele edeceğim?
Sabrımı kınıma koyup bu kuytu köşelerde göçüp gideceğim
Dayanamıyorum anne, dayanamıyorum sensiz olmaya
Sensiz, sessiz ve suretsiz kalmaya
Bak anne bak görüyor musun benim gördüğümü
Bir anne bu benim gördüğüm
Minicik patilerini yalıyor yavrusunun
Sen de koklar mıydın beni?
Alır mıydın koynuna?
Neden tanıyamadığım birine bu denli özlemim neden, neden?
Terk ettiğinden beri boynumda asılı duran bu kolyen
Senin bende kalan izlerini taşıyor annem
Buğulu camlara yazıyorum ismini
Her yerde mütemadiyen seni düşünüyorum
Ama biliyor musun hiç yorulmadım seni düşünmekten
Hem de hiç
Sana kavuşmanın özlemiyle yaşıyorum öldüğünü de düşünsem
Şahidimdir bu yer gök
Şahidimdir gözyaşlarım, karanlıkta yastığıma akıttığım
Öfkemi kustuğum gözyaşlarım
Sensizlik vurur beni annem, her düşündüğümde seni
Ağlama diyen bir ses duyulur perdenin ardından
Ne kadar isterdim o sesin sana ait olduğunu
Sesini bir kerecik duyabilmeyi
Sana bir kerecik sımsıkıca sarılabilmeyi
Seni sevebilmeyi, seni görebilmeyi
Senin koynunda sükunet içerisinde deliksizce uyuyabilmeyi..