kayıp Çocuk
umuttu karalık gecenın tek yıldızı,
ve huzundu gozlerın tek gorebıldıgı.
kayıp sehrın kayıp cocuguydu,
ugruna aglayanlar oldu, unutanlarda.
mısraları vardı, mırıldanarak gokyuzune yazdı,
umutluydu ama kayboldu.
sımdı kayıp sehrın kayıp cocugu,
bası ellerı arasında, yorgun
kalbının sesını duymuyor, uzgun.
karanlıga yazdı adını, goren olmadı akıbetını
ve yıtırdı butun sevgılerını,
gozlerı dolu,
sozlerı boş..
o yanlız cocuktu,
kırlenmıstı elleri,
korktu..
o saf bır yurektı,
ıncıtmıstı yureklerı,
korktu..
umuttu karanlık gecenın tek yıldızı,
ve onu üzdü gozlerının tek gorebıldıgı..
Kayıt Tarihi : 1.10.2008 01:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Sieger](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/10/01/kayip-cocuk-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!