&&& Kayıp çocuğa ne oldu..? &&&

en sevdiği oyuncağını kaybetti önce...
sonra yetmezmiş gibi elinden tuttuğu annesini,
elini bırakmamasını defalarca söyleyen annesini...
ağlamak geldi içinden...
yaprakları dökülmeye başlamış bir çınarın altında.

ağlarsa, kaybolduğu anlaşılırdı.
elinde kağıt helva
daha henüz ısırılmamıştı.
çöktü çocuk kaldırım taşına,
kalakaldı öylece bir başına.

önünde kıpkızıl çınar yaprakları
ve koşturan bir sürü büyük postalları.
“ anne..! ” diye bağırmak geldi içinden
“ nerdesin..? ”
doğru yanlış, bir sürü sahibi çıkabilirdi bu sesin.
vazgeçti bağırmaktan,
ama boğulacak gibiydi kendini sıkmaktan.

gelen geçenin umurunda bile değildi kayıp bir çocuk.
düşündü; peki ya annesi ne haldeydi..?
onu buraya sürükleyen kendisiydi.
benim suçum dedi kendi kendine
ne park, ne kağıt helva....artık umurunda değildi...
“ anne..! ” dedi içinden, kendisi bile duymadı
“ nerdesin..? ”

korkudan yorulmuştu çocuk.
terlemişti boncuk boncuk.
küçücük yüreği, bir daha tutamayacağı
o güvenli ellerin sıcaklığında kavrulmuştu...
eğdi başını, gözünün önünde çınar yaprakları
kulaklarında yabancı ayakların takırtıları...

ilk defa bir gün daha büyümek istemedi.
o eller olmadan büyümek istemdi...

saatler geçti...
onlarca yaprak daha döküldü çınardan.
ve hala daha ısırmadı kağıt helvadan...
kayıp bir çocuğu kimse umursamazdı,
zaten kalabalık azalmış, hava kararmaya başlamıştı...
ağladığını hissetti çocuk
annesi olsaydı silerdi yaşlarını,
sarardı üşümeye yüz tutmuş kollarını...
“ anne..! ” dedi. “ nerdesin..? ”

sonra....?

18/10/2006