Kayıp Bir Yunusum Şiiri - Kasım Karaca

Ben, devasa şehirlerin yalnız insanıyım.
Şehirler balina, ben kayıp bir yunusum,
yani deryada balık ya da balıkta önemsiz bir hususum.

Ben, kalabalık şehirlerin yalnız insanıyım.
Kalabalıklar içinde yurtsuz, hüviyetsiz tek başıma bir ulusum.

Ben, ihtişamlı şehirlerin yalnız insanıyım.
Lakin daha ihtişamlıdır yalnızlığım, belki de onun için maskeli bir mağrurlukla suspusum.

Ben, ruhsuz şehirlerin yalnız insanıyım.
Şehirlerle olan bu ahvalim, tezatlığın ruh bulmuş hali; elbette ruhu olmayan anlayamaz, bilemez; yalnızlık, benim kabusum.

Ben, soğuk şehirlerin yalnız insanıyım.
Evet, şehirler soğuk bense zemheri yalnızlığa mahpusum.

Ben, günahkar şehirlerin yalnız insanıyım.
Ve en az ben de yalnızlık kadar günahkarım. Belki de ondandır; yalnızlık bana, ben yalnızlığa mahsusum.