Kayıp Bir Şehrin Kokunsuz Kaldırımları

susturulmuş destanlardan koptum geldim yüreğine
telaşsız
kayıp bir şehrin kokunsuz kaldırımların bitkin adımlarıyla
her köşede bir sen umudu
her dönüşte yeni bir eyvah
eyvah ya
eyvahhhhh
lanet olsun gözlerine barınak olamayan bu kente
gözümün görmediği her yerde sen yaşarken
ahan bak birazdan
hani gecenin özlem saatlerini çaldığı anlarda
atsam kendimi sokaklara
ayak izlerinde arasam bir sen
hatta
evinin önünde turlasam
bir kasette koyuversem teybime
şöyle en arabeskinden bir özlemle baba orhan
asılsa
batsın bu dünyaaaaaaa
perdenin arasından bakan bir sen umutla
yok
yok işte ya
ihtimal dahi kopartır alır beni ya bu zindandan
oda yok
eyy cann
içimden ne küfürler geçiyor bilemezsin
sensizliğin karartılmış gecelerine mum olamayan bu şehre
hatta
edepsizce sövüyorumda bazan
gelse elimden
ugruna binlece söz şiirlediğimden utanacam ya
olmuyorr
yüreğime ihanetten tutuklanma riskinde de sen var
kıyamam
o yükü alamam üzarime
ezilirim
zaten binlerce isyan çıkarmışım
sensizliğe söylenmiş bütün şarkılardan
ve bu şehir süslenmiş şimdi
rest çekilmiş gülüşünde bile cakalı
eskiden kalma yırtık fotoğraflarla vurmakta
yada ne bileyim beee
seni sunmamanın pişkin sırıtışlarında bile sen veriyor
yok diyor
yokk
ama ben
an geçirmiyorum bu berbat nefeslenmede sensiz
bu şehirde sen yoksun
anlaşmazlığımız ondan
yoksa
eskiden beri sevdiğimdi o
çook sevdiğimdi
belki ondan içinde milyonlarca sen varken
sana kucak açmamış ya
kıskanmış
dedim ya
bu şehir kayıp
ölü

FUFUKA