Kayıp Bir Şehir... Şiiri - Döndü Dülger

Sahi bizim bu hissettiğimiz neydi?
Sevda mıydı, yoksa zehir zemberek bir rüzgar mı?
Yoksa biz bir hayalden düşen tek bir damla mıydık?
Yada gök yarılırcasına yağan yağmur mu?

Sahi biz bir bütünün iki eksik tarafı mıydık?
Yoksa yarım kalmaya mecbur bir yürek sızısı mı?
Biz yalnızlığa mahkum gönül ağrısı mı?
Sessiz vedaların ardında kalan bir yankı mıydık?

Biz en çok kayıp bir şehir, söylenmemiş sözlerin toplamıydık.
Asırlık bir yorgunluk, bir masalın yaralı kahramanlarıydık.
Biz sonu getirilmeyen nüshaların silik dizeleri,
Gönlün tamam dediği yerde, nasipte sınıfta kalanlarıydık.

Biz belki de aynı sayfada yanlış satırlara düşmüş iki harf gibiydik.
Birbirine çok yakın ama aynı cümlede bulaşamayan.
İki yabancı gibi aynı hikayenin içinde biz olamayan.
Sen fırtınaydın, ben kuru bir dal,
Sen susan, ben konuşamayan,
Sen var olan, ben buradayım diye sesini duyuramayan.

Şimdi adının anlamını yitirdiği bir şehirdeyim.
Her nefeste sana benzeyen bulutlar çiziyorum gökyüzüne.
Ve yağan her yağmur tanesinde sensizlikle ıslanıyorum.
Ve eksikliğime bir ad değil kayıp bir şehir arıyorum.....
Döndü Dülger