Kayıp bir masal Şiiri - İhsan Seylan

Küçüktüm
Rengim esmer
Saracaktım hayatı
Oyuncağım toprak

Sel oldum zamanda
Çamurdu suyum
Omuzumda düşler

Öfke oldum
Yıldızlar üşüdü koynumda
Garip sabahlara uyandım
Bazen taş
Bazen yaprak
Bazen su oldum

Bir sabah okyanus gibi duruldum
Rüzgarlar esti yüzüme...

Ve gecesinde tutuldum
Berrak oldu gök
Avazımca yar diye tutturdum....

Sonra aramıza kentler girdi
Kayıp bir yolcuydum
Savruldum,,,

Biraz yaşam, biraz düş,biraz aşk...
Kabullendim herşeyi;
Koşulsuz sevmeyi...
Kendimi silmeyi...
Duvardaki portrenin değerini
Bir yaprağın düşme sebebini

...anladım...
Gitmelerin,görülmeyen nedenini
Kaybetmenin,asla,ilk anda ne kazandırğını göstermediğini

ankara
2008