İki yeşil göz içindeki yangındı yılların haşmeti
Sevdana daldıkça anladım, körmüş gözleri
Soruyorlar!
İçini kapadın mı dört duvarla?
Ve kazıdın mı ismini her bir tuğlaya?
Kırdım oysa ki, emsalsiz duvarları
Ve adını gömdüm
Yıkıntıların mahsen yaptığı boşluğa...
Kelimelerimi sürmüşler, bulamıyorum
Ne kadar düşünsem de seni anlatamıyorum!
faydasız
Kaybolmuş bir mızrağın oku kadar,
Çizilemeyen harfler kadar aciz!
Uyuyorum;
Gece bitik,
Gündüz yenik,
Sevdan tükenmiş,
Sevdam sefil...
Ağlıyorum, kalbim hissiz
Ömrüm sensiz...
Güneşi sunsunlar bir tasın içinde
Tası doldursunlar gözyaşınla
Sonra
içirsinler yüreğime...
Aydınlığa ve sana susadım
Ağlıyorum, dilim tutuk
Kaderim sensiz...
Kayıt Tarihi : 25.10.2004 12:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Öncelikle şiiri eleştirmek istiyorum. Kısa tuttuğun dizeler akıcılık katamamış ve hatta belkide daha da arttırmış sürtünmeyi. Şiir ivme kazanamamış bunlardan dolayı. Beğenmeyeceksin derken galiba bu sefer haklıydın. Şiir kendi içinde bile kopuk bazen. Pek beğenmedim canım.
Bunu yanında Hakan ustama katılmıyorum. Eğer yaşadığın kaybetmişlikse, kaybetmişliği yazmalısın. Anlatmak istediğin 'Yeterki gel ben doğrularımdan vazgeçerim' se o zaman okuduğumda zihnimde bu anafikir çıkmalı ortaya. Güçlü olduğunda gücünü, öfkeli olduğunda öfkeni, ve düşkün olduğundada düşkünlüğünü kazıyabiliyorsan kalbime, o zaman iyi yazmışsındır. Ama bu sefer kötü yazmışsın sanki ;) :P
Sevgimle ve Saygımla
İbrahim Tolga Özsoy
TÜM YORUMLAR (1)