Kayıp Benliğim Şiiri - Hacer Arpag

Issız bir adaya düştüm, kendime bile uzak idim
İkiye bölünde ruhum, ardından bedenim, en nihayet benliğim...
Denize düştü bir yanım, diğeri kaldı uçurumun kenarında.
Denize düşen dondu, diğeri kaldı alevlerin kucağında.

Düşen yanım dondu kaldı, çabalayacak mecali yok idi.
Yanan yanım buhar olmamak için çabaladı, direndi.
Dona kaldı denize düşen, sabrından oldu koca bir taş
Arda kalan çırpınmaktan oldu binbir parça taş
Başladı iki yanım kavgaya, geldi taş üstüne taş...

Boşa çabalıyorsun ey Beyhude hala nasıl var mecalin?
Uçurum yolun olsun, bırak ruhun ordan uçsun
O kadın hiç var olmamıştı, anla! Olan da son bulsun
Kendi kendini yordun, ne zorsun, boşa bizi de yordun.

Nedir bu donukluğun asıl sen Beyhude! Nasıl olmaz hiç mecalin?
Görmüyor musun, yaşam giderek uzaklaşıyor bizden…
Donakaldın yine biraz sen ağla, yeteri kadar doymuşum ben
Kendini her şeyi bilen bir halt sandın, bıktım senden...

Sen değil misin, boşver dert etme diyen sürekli teskinleyen,
Ama her sözün ardında bir yalan var, içimi kemiren...
Kalsın günahı suçu bende, yollarını ayır artık benle…
Aşıldı sınır, kalmadı had-hudud; çizgiyi çizen sendin, aptal olan ben.

Dedi, kalmadı artık bana güç veren o inanç
Çabam yılgın , umudum kırık hep mi bi telaş?
Yok artık yolumu aydınlatan o görkemli ışık
Yitti saflığı ruhumun, kalmadı yola da güvenim arkadaş!

Çıktı iki yanımda çetin bir ayrımcılık, ikisi de benim ki..
Biri karanlık çıkmaz sokaklar, diğeri umudun sesi.
Kalbim sonra uyudu, gideceğim ama yine de, bilerek
Ruhum sonra uyandı, yine kaybolacağım giderek….

Yok bekleyeceğim, yok gideceğim yine çıktı kahrolasıca kavga
Ruhum bir uyudu, bir uyandı sonra yine daldı leş uykuya
Karşılaştılar yine, çabam sabrımla yüzleşti soğuk sularda ,
Umudum inancımı vurdu buhar olup kaçtı aynı zamanda

Güçlü yanım kırılgan yanımı vurdu, kırılgan yanım bana küstü!
Derken uyandı ruhum ; her yer kan revan, Ben’ler yine meçhulde…
Ah Hacer! Ah Küçüğüm! Ah kayıp Benliğim! Bir bulsam seni….
Belki o zaman yeniden doğarım, belki o zaman bulurum beni…