Acıdan, gözyaşlarına boğulmuş bir sokaktayım yıllardır
Aklımdakiler, kırık kaldırım taşlarına sıkışmış yaşamlar gibi
Kendimi her terk ettiğimde
Bu şehrin mazgallarından akarım
Yollar var ki
Çok uzaklarda kalmış kalbimin son insaf kırıntıları
Belki...
Belki takip etsem
Yeniden kavuşur muyum
Aslında
Benden başka bir şey olmayan ışığa
Oysa bu sokakta, artık ateş böcekleri yok
Karanlığın ortasında
Ucu yakılmış yaşamların parıltıları gezinmekte
Kim bilir
Belki de az ileride ki fahişede gizli
Aradığım ne varsa
Sokak lambasının cılız ışığı
Yüzüne her vurduğunda
Derin bir iz, bir çizgi görüyorum
Çocukça yaşamaların elinden alındığı kadının
Kendi çocukları için çabaladığı
Kadın, çocuk kadın
Sen misin bu şehrin kayıp ateş böceği?
(23.04.2003)
Çiğdem AğbulakKayıt Tarihi : 19.3.2004 09:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yüreğine sağlık çiğdem
TÜM YORUMLAR (2)