Kayıp aşk Şiiri - Serdar Yusuf

Kayıp Aşk

Her yanımda anıların…
Çiçek açan kaktüsüm.
Ela gözlerinin ışığında titreyen bir mum alevi —
son yudum kahvem gibi sıcak,
ama içtikçe eksilen.

Tebessümüne gömülen hayallerim var hâlâ,
ve o tebessüm,
yüreğimin en derin yerine kazınmış bir yara gibi.

Son yudumu sevgine döktüm,
kırk yıl hatırı olsun diye.
Resmini yüreğimin başucuna astım,
ellerimi saçlarına,
düşlerimi kirpiklerine astım.
Yüzünü manzara yaptım gözlerime,
benliğimi sana gömdüm —
ebedi olsun diye.

Mevsim güz…
ara ara güneş dokunuyor toprağa.
Her ışıkta seni görüyorum,
her bulutta bir anını.
Bütün şiirlerim sana yazılmış gibi,
biraz huysuz, biraz asi,
ama şefkatinle dolu ellerine.

Çalınan her müzikte seni arıyorum,
her tonda, her renkte…
Toprağı yorgan gibi üzerime sermek istiyorum.
Bir gün her yer yeniden yeşerdiğinde,
anlarsın seni nasıl sevdiğimi.

Bir gül gibi koksan yeter;
sen bahar ol,
diğer üç mevsimi ben çekerim.

Evet, seni unutmadım.
Bir kahve fincanına işledim ismini,
yüreğim acıdıkça içiyorum.

Daha seni daha da sevecektim,
çok sevecektim.
Ama “çok seversem çekip gider” diye
sevgimi içtim.
Her yudumu sen dolu,
ve sonunda
sen de gittin.

Okyanus sustu.
Rüzgâr bile seni anmıyor artık.serdar Yusuf