Uzun zemheri ayazın gölgesinde yatan, bir aşk…
Soluyor yavaşça ellerin aynasından karanlığa…
Meçhul zamanın beyhude mazisine gebe…
Sararan renklerdi gözlere düşen perdeler…
Deniz, şahlanmış sarp limanların başına...
Üşüşmüş fırtınalar zahir limanların ucuna…
Kara sis, hakim kıldı kendini kıyılara, kumsallara…
Bulutlardan çıldırmış yağmur kara topraklarda…
Hayaller koptu dalından semanın tanrısına…
Umutlar söndü kırların bahçesindeki aşka…
Kanatlanıp uçtu sonsuz boşluğun yoluna…
Bakan olmadı hiçbir zaman giden aşka…
Kayıt Tarihi : 13.8.2013 19:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!