Kayıp Aranıyor (Aşk) Şiiri - Hasan Can

Biriktirdiğim gözyaşlarımı,
Rüzgar esince bırakırım.
Hayatın o cilvesi olan acılarını,
Hep içimde saklarım.

Arzular, yedik düştüğümüz zaaflar,
Hep aşk içindir çekilen acılar,
Yalancıdır içinde bulunduğumuz,
Yalanını görmezden geldiğimiz yıllar.

Hıçkırıklarla uyandığımız sabahlar,
Penceremizde çisil çisil yağmurlar,
Yitip giden onca umutlar,
Bizi hep kör olmaya götürür zamansız susuşlar.

Görmezden geliriz olup biten ne varsa,
Bütün benliğimizi acımadan sarsada,
Kaybetme korkusunu alışkanlık etmiştir kalp,
Elimizi sürmeyiz ruhumuzu çekip alsada.

Kayıplara karışır sonra aşk,
Kayıp aranıyor diye ilan assakta duvarlara,
Giden çoktan gitmiştir çaresiz bir bekleyiş kalır geriye,
'Bunca keder ve bunca hüzün nedendir' diye sormak geçtir artık.

Aşk en kolay başlangıç öyküsüdür,
En güzel günler senin için gelir geçer,
Tadını alamazsın bugüne varan dünün,
Oysa bu güzel öykünün sonu hep ölümdür...
Yaşarken ölmek dedikleri.

İşte neden çıkmazdayım diye isyan ettiğiniz,
Geri dönüşü olmadığı için ölmek istediğiniz,
Ve ağlamayı alışkanlık ettiğiniz bu öykü aşktır.

Şimdi anlıyormusunuz gözyaşlarımı neden rüzgar esince bırakıyorum,
Çünkü; Rüzgar siliyor o göz bebeklerimden hiç eksik olamayan yaşları
Neden içime gömüyorum sanıyorsunuz hayatın o cilvesi olan acılarını,
Çünkü; Acılar içimde biriktikçe bir adım daha yaklaşıyorum ölüme.