Kayıp Aranıyor Şiiri - Murat Karacuban

doruğundayım be dostlar
doruğundayım özlemlerimin
kapatmış dünya kendini bana
umursamıyor beni ne gece nede gündüzler

tüm yalnızlıklar matlubum olmuş el salar bana
acı ve hüzünle kıvrımlanmış zamanlara

biraz ötesindeyim yaşamın veya berisinde
yüzmek istiyorum lakin su yok koca denizde

bulutlar bana hüzün getirir
yağmurlar üstüme işer
güneşi sorsan gördüğüm yok
ay bana sinsice sırtını döner

tonlarca ağırlık var yüreğimde
başımda eser durur acımasız zamanın rüzgarı

sürgün girdapların abonesiyim
gurbeti sokak sokak bilirim
çarmıha gerilmiş
yada yağlı ilmik boynuna geçirilmiş mahküm misalı
hazin anların uzun konuğuyum

kendimden kaçmak istemiyorum dostlar
beni bana getirecek benim peşindeyim
ama neylersin
söylem eyleme indirgenmiyor
ve ben daha ben olamadım
yalnızlığın kavislerini çizmeye devam ediyorum gökyüzünde
ben olmayan ben ile

sönmüş yangınların küllüyüm
yıkılmış binaların enkazıyım
talih kuşu konmaz başıma
yağlı bir şemsiye kaplar başımı
hazlar nedir bilmem
bilmem ben sevinçleride
kardelen misalı boynum büküktür
ve kardelen gibi temiz kar sularıylan değildir beslenmem
katığım hüzündür özlemdir kederdir
elim kalem tutamaz
tüm kalemler kırık kalır elrimde beni bana yazdırmaz
sırt çevirir aynalar bana kendini
beni bana göstermez

nice ayrılıkların
nice özlemlerin
nice kahpeliklerin tanığıyım

bir yanım beni ararken
bir yanımda insanlığı arar
ne kimseye şikayet ederim
nede nankörün minetine gebe kalırım

arz ettim ya dostlar
ilk kez minet kapılarını açtım
ben beni arıyorum
bulan olursa eğer beni
beni bana getirsin
bende size insanlığı sunarım