Hani insan çok değerli bir şeyini kaybeder, aklı onda kalır da dip köşe hep arar ya her yerde. İşte öyle bir şeydi benimkisi. Bir tutku olmuştu arayışım git gide sanki. Fakat eşya değildi ki gidip bir yenisini satın alsam, yerine koysam… Yıllardır arayışım bitmedi benim. Geçenlerde okulumuz mezunlarıyla İzmir’ de buluştuk. Bu öykümü onlarla paylaştım:
Zor yıllardı. Yokluktu, yoksulluktu. Toprak çoktu. Fındık, mısır tonlarca. Olsa neye yarar? Ürün para etmezdi ki… Hayvanımız da çoktu. Söylemesi ayıp; sağılan üç manda, dört inek… Yavruları hesaba katmayın. Fakat onların yağını, sütünü, peynirini kim pazara götürüp orada başını bekleyecekti? Köyümüzle şehrin arası yedi kilometreydi. Sadece haftada bir gün şehre inme şansımız olabilirdi.
İşte o yıllardı devlet parasız yatılı öğretmen okulu sınavlarını kazanışım. Karadenizli olmama rağmen devlet bizi Elazığ’ a yerleştirmişti. Çünkü Samsun henüz öğretime hazır değildi. Ağabeyim de Rize Yapı Sanat Okulunda okuyordu aynı koşullarda. Babam bir ay birimize, gelecek ay diğerimize harçlık gönderebilirdi. Ustaydı. Kış mevsiminde de Karadeniz ikliminde ev yapılmazdı ki… Ne yapsın garip? Altı çocuğa nasıl para yetiştirsindi? ...
Şubat tatili yaklaşmıştı. Babamdan para yerine sadece kısa bir mektup geldi;
Tamamını Oku
çok duygulu bir hikaye. bir gün bulursun inşallah. hayatın içinden gerçekler yatılıokulda okuyan bu hikayeyi çok iyi anlar.
Öğretmenim ne kadar güzel bir anlatıydı hepimize insan yönümüzü hatırlattı, paylaşmanın,paylaşırken incitmeme çabasının,dostluğun,vefanın öyküsünü okudum .Ne kıymetli değerlermiş aslında bir bir hayatımızdan çıkardıkları reklamların bile özü değişti isteme benden buz gibi soğurum senden sloganlarıyla alma ağacında büyütülen bir neslin temelleri atılıyor üzücü ki.Tam puanla antolojimde ve etkisinden uzun süre kurtulamayacağım hafızaya kalıcı izler bırak öykünüzün sıcaklığı kalbimde ayrılıyorum sayfanızdan.Selamlar ,sevgiler sizedir.
Sayın Şair ve yazar ; sen sadece sen olduğunu sanıyorsun bu koşullarda. O zamanın öğretmen okulu öğrenci seçim sistemide eklenince Cumhuriyet öğretmeninin anlam ve değeri çıkıyor ortaya. Her yerde ve her koşulda gür sesli, sadece devletini ve ulusunu düşünen ideal öğretmen olabilmenin koşullarıydı bu.
Nice kötü koşullarda öğrenci kardeşlerimiz vardı. Evet devlette bunu bildiği için okulda tatillerde kalacak öğrenciler tesbit edilir hatta onlara okulda iş bulunurdu. Sadece barınma ve yeme içme karşılığı.
Bir önceki sınıf abimiz ablamız bir gerideki sınıf kardeşimizdi. İşte bu algı 1980 lere kadar öğretmeen profilinin etik anlayışı ve yakın duygusuydu.
Neyse; sanki bu bir yorum olmadı içerik gibi oldu, afedersin dayanılmaz bir algı ve konuydu seçimin.
Umarım ve dilerim ki ablacığını bulursun.. yada yakınlarını
İnanın okurken çok etkilendim.... İki güzel yürek birbirinde nekadar derin izler bırakmışlar.... Ne güzel!.... Bazı anılar beynine kazınır insanın, hiç unutulmaz ya..... işte öyle bir anı....
Sizinki büyük bir ahte vefa örneği...Bu kadar zaman içinde bulamamış olmanız üzücü tabii... Artık sosyal medyanın gücü var.... İster misiniz birgün karşınıza çıkıversin....O anı hayat etmek bie güzel.... yere göğe sığdıramazsınız herhalde.... Gerçi o sizin yıllardır yüreğinizde.... Siz yaşadıkça o da sizinle yaşayacak....
Yazı diliniz çok akıcı ve anlatımınız çok etkileyici... Bu başarınızı özellikle kutlamak isterim Naime Hanım...... Sevgilerimle.....
Hüzünlü olduğu kadar,içimizide ısıtıp,bizleride mutlu eden o anıyı tüm açık yüreklilikle,bizlerle paylaşmanızdan inanılmaz mutluluk,sevinç duydum..Dostlar arasında yapılan böyle iyiliklerin,jestlerin aradan onca zaman geçmesine rağmen, tıpkı ilk günkü gibi hafızalarda yerini koruduğu bir gerçeğini nede güzel isbat ediyor bu duygu yüklü,oldukça anlamlı güzel öykü..Kaleminize,yüreğinize sağlık Naime öğretmenim,yürekten kutluyor,selam ve saygılarımı iletiyorum..Temennim Yurdagül hanima biran önce sag salim kavusmaniz Naime Ögretmenim
Yurdagül Ablanız kalbinize yerleşmiş, kaybolması mümkün mü. Tebrikler.
Sevgili Naime Hanım, Sevgili ğretmen dost: Kanımca siz en yakınınızdaki Yurdagül TAŞTAN ablanızı boşuna aramışsınız. Onun nerde olduğunu söylersem bana nasıl bir ödül verceksiniz? Ben küçük bir kitaba razıyım. Yok yok... Kolayca bana söyletemezsiniz. Söylediğimde 'A aaaa ..! ' diye hayretinizi gizleyemeyeceksiniz. Yaşadığınız çok gerçek, doğal insan hayatının bir kesiti... Sn. Yurdagül TAŞTAN'IN da yaptığı harikulade bir insanlık görevi. Neyse uzatmanın hiç bir alamı yok...
Yurdagül'ü uzaklarda boş yere aramışsınız. O SİZİN YÜREĞİNİZE YAŞIYOR... İnsan sevgisi, dostluk, kardeşlik, arkadaşlık... Nasıl bunlar gerçek değerler değil mi? Ne mutlu insanlığını insanca yaşayan dostlar.
Ayrıca bir öğretmene yakışan çok başarılı diliyle, duygusal işlenişiyle harikaydı. Kutluyoır, paylaşım için teşekkürler ediyorum.
Sevgili üstadım canım hocam çok güzel gercek bir öykü hepimizin buna benzer hikayesi var ama çok duygulandım bu konuyu dile getirmek kaleme almak içinden geceni yazmak ve buluna bilirse bu kişi ne mutluluktur tm puanla kavuşman dileklerimle sevgiler üstadım
yüreğinize sağlık kutlarım efendim saygılar
Okurken gerçekten çok duygulandım. Yaşadıklarınız bir filim şeridi gi gözümün önünden gelip geçti. Vefa bu olsa gerek. Umarım Yurdagül ablanızı bulursunuz. Saygı ve sevgi selamlarım ile...
Bu şiir ile ilgili 96 tane yorum bulunmakta