Hani insan çok değerli bir şeyini kaybeder, aklı onda kalır da dip köşe hep arar ya her yerde. İşte öyle bir şeydi benimkisi. Bir tutku olmuştu arayışım git gide sanki. Fakat eşya değildi ki gidip bir yenisini satın alsam, yerine koysam… Yıllardır arayışım bitmedi benim. Geçenlerde okulumuz mezunlarıyla İzmir’ de buluştuk. Bu öykümü onlarla paylaştım:
Zor yıllardı. Yokluktu, yoksulluktu. Toprak çoktu. Fındık, mısır tonlarca. Olsa neye yarar? Ürün para etmezdi ki… Hayvanımız da çoktu. Söylemesi ayıp; sağılan üç manda, dört inek… Yavruları hesaba katmayın. Fakat onların yağını, sütünü, peynirini kim pazara götürüp orada başını bekleyecekti? Köyümüzle şehrin arası yedi kilometreydi. Sadece haftada bir gün şehre inme şansımız olabilirdi.
İşte o yıllardı devlet parasız yatılı öğretmen okulu sınavlarını kazanışım. Karadenizli olmama rağmen devlet bizi Elazığ’ a yerleştirmişti. Çünkü Samsun henüz öğretime hazır değildi. Ağabeyim de Rize Yapı Sanat Okulunda okuyordu aynı koşullarda. Babam bir ay birimize, gelecek ay diğerimize harçlık gönderebilirdi. Ustaydı. Kış mevsiminde de Karadeniz ikliminde ev yapılmazdı ki… Ne yapsın garip? Altı çocuğa nasıl para yetiştirsindi? ...
Şubat tatili yaklaşmıştı. Babamdan para yerine sadece kısa bir mektup geldi;
Tamamını Oku
Sürükleyici bir öykü harika bir diziliş kutluyorum kardeşimi
Elazığ'da ayaklarınızı ıslanmaktan kurtaran pabuçların yıllar sonra yine ilk günkü gibi albenili haliyle satırlarda yürümesi ne güzel.. ilk günlerde minnacık bir beden taşıyorlarmış, şimdi duygu yüklü kocaman bir yürek.
Sabahımda hüzün kazanına düştüm Hocam sayenizde, siz anlattınız ben dinledim sanki karşınızda oturuyorum, ne desemde teselli etsem sizi, hani derler ya,
'Kişi sevdiğini Allah'a emanet ederse, Onu bir daha görmeden ölmezmiş..'
İnşAllah bulursunuz Hocam vefalı dost yüreğinizde öpüldünüz sevgiler...
inşallah bulursunuz...
ne güzel bir yürekmiş...varolsun...
içim sızladı be Naime..ne çok benziyor birbirine hayatlarımız...bir dizi yazım var..bir nevi otobiyografi...özelden gönderirim sana onları...tamam mı...
öpüyorum sevgiyle..
Bu içten samimi, duygusal hatıranızı hüzünlenerek okudum şaire bacım... Okul yıllarınız, Yurdagül TAŞTAN bacımızdan mükemmel bir davranış... Hayranlık ve gıptayla okudum... çam sakızı çoban armağanımızı kabul eylersiniz umarım... Selam ve saygılarımla...
YURDAGÜL ABLA
Sımsıcak yüreği, değilmiş,TAŞTAN
Erzincanlı Melek, Yurdagül abla...
Sevgisi fazlaymış bir arkadaştan,
Anaymış, babaymış, Yurdagül abla.
Başa kakan değil verirken nazik
İstemezmiş görmek kimseyi ezik
Verdiği adresi, ta baştan çizik
Canlara can imiş, Yurdagül abla.
Elazığı öğretmen Okulu bitmiş,
Naime bacıdan uzağa gitmiş
Yürek Yağmur size, pek gıpta etmiş,
Sanki Hızır imiş, Yurdagül Abla.
Adanasız, 03.11.15 -01.34 Y.Yağmur
.....
Bu güzel anınızı paylaştığınız için tşkler Naime hanımcım ..Özel bir yüreğiniz var bu bir ayrıcalık ben o yüreği seviyorum..Umarım bir gün kavuşursunuz o güzel insanla kucak dolusu sevgiler size ...
Duygularım tavan yaptı! Vefalı yüreklerin, sadık dostları olunca sevgi de kocaman oluyor. Yürekler bir olsun yeter. Elbet bir gün bir araya gelirsiniz ya da getirilirsiniz. Hiç farkında olmadan. Kim bilir Naime hanım...Gerçek öykünüz anlamlıydı. Kutlarım, sevgilerimle...
çok güzeldi...sevgi dolu, vefalı yüreğinizi ve usta kaleminizi kutlarım...böylesi değerli bir anınızı bizimle paylaştığınız için teşekkürler...Yurdagül Ablanızı bulmanız dileğimle...sevgiler, saygılar
Unutamadıklarımız..
Şiir tadında çok güzel yazı..
Duygulanarak okudum..
Kutluyorum, şiirleşen yürek sesinizi, sevgili can şiir ablam..
Yaşama sevinciniz hiç eksilmesin dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
Bu şiir ile ilgili 96 tane yorum bulunmakta