Kayıp Aranıyor Şiiri - Bekir Uğurlu

Bu yıl yine harmanlık ürünüm yok.
Ne kadar ektimse de
Yeşerip
soldu sevda tohumlarım.

Ürünsüz nasıl harman yapayım ki
Neyi savuracağım ki rüzgara,
Neyin tohumunu alacağım ki.

Yağmur mu yağmadı,
yağdı.
Hem de çok yağdı,
Gözlerimden yağdı.

Bakım mı olmadı
Oldu aslında.

Benim toprağım en verimli topraktı,
En asil sevda çiçekleri ben de açardı
Renk renk ve mis kokulu...
Göz gördükçe
Yüreklerde volkanlar patlardı coşkulu,...
Rüzgar hergün kokusunu
içime doldururdu.
Ama hep en güzel çağlarında
Hevesimi kursağımda bırakıp soldu.

Her sabah tek tek öperek,
Bir avuç umudu;
Sol iç cebine koyardım ceketimin.
Ya ceketim çalınırdı,
Ya ben abdesthanede bırakırdım.

Ertesi sabah tekrar başlardı
Umuda yolculuğum.
Bu kez kaybolmasın diye
İçimde götürürdüm tohumu.

Aslanlığımı bir tarafa bırakır
Adeta kediye dönerdim,

Yalvarırdım,
Yola gelmezdi delim.
Ben delirirdim;

Kalbimde tarifsiz bir sızı başlardı
Tohumu her seferinde haşlardı.

Heybem de yitip gitti.

Bir tren istasyonunda mı bıraktım
Yoksa bir ekranındamı makinanın
Anlayamadım.
Son tohum tanem ondaydı.

...Gelecek yıla
Belki olur mu diye düşüneceğim
Ekimlik tohumum da kalmadı.

KAYIP HEYBE ARANIYOR!
'İçinde bir umut tohumu
Ve umutlu günler için saklanan,
Hacı Bekir lokumu
Olan pırlanta taşlı heybem kaybolmuştur'.

Varsa heybemi bulan
içindeki herşeyi alsın
Yalnız sevda yüklü umut tohumumu
Lütfen adresime yollasın......